قرص ضد التهاب مفاصل کنترل کننده واکنش التهاب است. التهاب هشداری مهم در برابر آسیب است. هر گونه آسیب سلولی در نواحی مختلف بدن، موجب شکلگیری التهاب به عنوان یک واکنش طبیعی میگردد. این واکنش در واقع بخشی از واکنش سیستم ایمنی است که میخواهد با آزاد کردن مواد شیمیایی از سلولهای بدن و اعمال تغییراتی در آنها، عامل آسیبرسان را حذف کند و بدن را ترمیم نماید. واکنش التهابی موجب آزاد شدن موادی میگردد که سلولهای ایمنی (گلبولهای سفید) را به محل آسیب جذب میکنند و جریان خون در این ناحیه افزایش مییابد. به همین دلیل است که تورم، قرمزی، گرمی و درد مهمترین نشانههای التهاب هستند.
التهاب مفصل یا همان آرتریت در نتیجه بروز مشکلاتی چون آسیب مفصلی، آتروز، عفونت، اختلال در سیستم ایمنی، رماتیسم، شکستگی استخوان یا افزایش مایع درون مفصلی ایجاد میشود. این نوع التهاب نیز با ورم و درد همراه است و محدودیتهای حرکتی برای فرد ایجاد میکند. خواندن این مقاله به شما کمک میکند که اطلاعات جامعی را در مورد داروهای ضد التهاب مفاصل و انواع پماد ضد درد و کارکرد آنها به دست آورید.
برای ایجاد التهاب، چندین آنزیم فعالیت میکنند و در نهایت موجب تولید پروستاگلاندینها میشوند. پروستاگلاندینها جاذب گلبولهای سفید هستند. بنابراین برای کنترل التهاب، باید آنزیمهای شرکت کننده در این مسیر مهار گردند. چیزی که به عنوان قرص ضد التهاب مفاصل شناخته میشود، در واقع داروهای ضد التهاب استروئیدی و غیر استروئیدی هستند که در ادامه با مشخصههای آنها آشنا میشویم. این داروها علاوه بر اثر ضد التهابی، کنترل کننده تب و درد نیز هستند و به صورت خوراکی، تزریقی و موضعی (پماد ضد درد، ژل ضد درد مفاصل،...) تولید میگردند.
این داروها در واقع همان کورتونها هستند و شامل پردنیزولون، دگزامتازون، متیل پردنیزولون، تریامسینولون و بتامتازون میباشند. این داروهای قوی به صورت قرص ضد التهاب مفاصل و آمپول فرموله میشوند و به صورت عضلانی، وریدی، داخل سرم، داخل کانال نخاع و داخل مفصلی تزریق میگردند. این داروهای ضد التهاب با مهار آنزیم فسفوکیناز از تولید پروستاگلاندینها جلوگیری میکنند. این عمل به طور اختصاصی در محل آسیب اتفاق نمیافتد و سطح این مواد در اندامهایی چون معده و کلیه نیز کاهش مییابد. پروستاگلاندینها اثر محافظتی دارند؛ به همین دلیل مصرف طولانی مدت قرص ضد التهاب مفاصل استروئیدی و سایر اشکال دارویی آن موجب عوارض گوارشی، افزایش فشار خون، پوکی استخوان، افزایش اشتها و بالا رفتن وزن میشود.
این داروها بیشترین کاربرد را به عنوان قرص ضد التهاب مفاصل و رفع دردهای مفصلی، عضلانی و استخوانی دارند. این دسته مهار کننده آنزیم سیکلواکسیژناز یک و دو هستند. آنزیم نوع یک از دیواره سیستم گوارشی در برابر اسید معده و شیرههای گوارشی محافظت میکند و آنزیم نوع دو در تولید پروستاگلاندینها و التهاب نقش دارد. این دسته دارویی خود به دو دسته تقسیم میشود:
دردهای عضلانی و التهاب مفاصل (آرتریت) از مشکلات شایعی هستند که در اثر افزایش سن، ورزش نامناسب و... ایجاد میشوند. علاوه بر قرص ضد التهاب مفاصل که به صورت خوراکی مصرف میگردد، برخی برای کنترل درد و التهاب به استفاده از داروهای موضعی تمایل دارند. این داروها به صورت ژل ضد درد مفاصل، کرم، اسپری، پماد ضد درد و پچ فرموله میشوند و جذب پوستی دارند. به همین دلیل، دقیقا بر روی ناحیه درد و مفصل مورد نظر قابل استفاده هستند و به سرعت اثر میکنند.
از آنجایی که داروهای ضد التهاب موضعی فقط در ناحیه مورد نظر عمل میکنند، برای برخی افراد ایمنتر از قرص ضد التهاب قوی خواهند بود:
بیشتر کرم و ژلهای تسکین دهنده درد حاوی مواد موثره زیر میباشند:
پماد ضد درد از انواع مسکنهای موضعی است برای تسکین دردهای مفصلی و گرفتگی و درد عضلانی استفاده میشود. بیشتر این محصولات علاوه بر کنترل درد، با داشتن برخی ترکیبات شیمیایی و گیاهی در ترکیب خود، در رفع التهاب ناشی از آرتریت و روماتیسم نیز موثر هستند. پماد رهامین رها، پماد مارینتول فورت رازک، پماد ضد درد ویشکا و ماد گیاهی اکبر 2 از انواع پماد ضد درد هستند که در داروخانههای سراسر کشور به فروش میرسند.
همانطور که دردها انواع مختلفی دارند، داروهای ضد درد گوناگونی نیز برای رفع آنها در دسترس هستند. مسکنها برای تسکین دردهای خفیف، متوسط و شدید استفاده میشوند و پزشک بسته به میزان، نوع و محل درد مسکن مناسب را تجویز مینماید. برخی از این داروها به سرعت اثر کرده و طول اثر کوتاهی دارند و برخی دیگر برای اثرگذاری به زمان بیشتری نیاز دارند اما اثر خود را برای مدت طولانیتری حفظ میکنند. داروهای ضد درد به دو دسته کلی تقسیم میشوند:
مسکنهای اپیوئیدی (مخدرها) همچون مورفین، ترامادول، کدئین و فنتانیل که برای تسکین دردهای خفیف تا شدید مورد استفاده قرار میگیرند. برای رفع دردهای خفیف تا متوسط، اغلب داروهایی چون کدئین به صورت ترکیب با استامینوفن مصرف میشوند. مورفین و اکسی کدون برای رفع دردهای متوسط تا شدید کاربرد دارند. مقدار مناسب آنها توسط پزشک مشخص میشود؛ پزشک ابتدا مقدار کمی از این مسکنها را تجویز کرده و به تدریج دوز را افزایش میدهد.
مسکنها غیر اپیوئیدی شامل استامینوفن و ضد التهابهای غیر استروئیدی (ایبوپروفن، ناپروکسن، آسپیرین،...) برای رفع دردهای خفیف تا متوسط کاربرد دارند. استامینوفن یک داروی OTC است که مصرف دوز مناسب از آن عوارضی را به دنبال ندارد. این دارو برای رفع درد و تب تجویز میشود و اثری روی التهاب نمیگذارد.
ضد التهابهای غیر استروئیدی در رفع درد، تب و التهاب خصوصا در نواحی پوست، عضلات و استخوانها موثرند و به عنوان قرص ضد درد مفاصل مصرف میشوند. بیشتر این داروها با نسخه خریداری میشوند. سوء هاضمه و آسیب به پوشش معده از عوارض شایع این داروهای ضد درد است. بنابراین افرادی که سابقه زخم معده دارند یا با مصرف این داروها دچار مشکل میشوند، باید با پزشک مشورت نمایند.
التهاب واکنشی است که میتواند با درد همراه باشد؛ بنابراین برخی از داروهای ضد التهاب به عنوان قرص ضد درد مفاصل یا سایر اشکال دارویی نیز عمل میکنند. در حالی که برخی از داروها تنها ضد درد هستند و از طریق مکانیسمهای دیگری درد را تسکین میدهند. برای خرید داروی ضد درد یا ضد التهاب مناسب خود با پزشک مشورت نمایید.
نمایش بیشتر بستن
یک حساب کاربری ایجاد کنید یا برای مشاهده سفارشات خود، وارد حساب کاربری شوید.